Cehalet Mutluluktur!!

"Bir orospu bile Berrak'la dolasmamali." lise yillarimin en can yakici cumlelerinden biri olmakla beraber bana korku, paranoya ve haksizliga ugramanin nasil duygular oldugunu belki de ilk defa somut denebilicek kadar yogun bir bicimde yasatan cumleydi. Yalnizlik ve dislanmak yabanci duygular degildi belki ama o gune kadar kiz kardesim haricinde kimsenin benden gercekten nefret edebilecegini dusunmuyordum.( Kiz kardesimse zaten hem beni cok sevip hem nefret ettiginden sevgisi nefretini dengeliyordu ve bu yuzden cok fazla canimi yakmiyordu.) Ne de olsa hayatimda kimseye kasten kotuluk yapmamistim. Tabi ki hatalarim vardi, insanlara zor isiniyor ve belki bazilarini ayiriyordum. Kimini en ufak hatada silerken, kiminin her hatasini gormezden gelmeyi secebiliyordum. Fakat bu bile zarari baskalarindan cok bana olan bi tavir oldugundan nefretin hayatimda yeri olabilecegi, birilerinin durup dururken bana bu kadar tepkili olabilecegi asla aklimin ucundan bile gecmemisti.

Dokunma

Dokunma,
Dokunsan aglayacak gibiyim diyorum,
Dokunmuyorlar...
Dokulmeyen goz yaslarimi
biriktiriyorum ben de...
Tane tane,
Bir bir,
akiyorlar
alttan alttan,
icime, sinsice...
Gorunmez,
kokusuz,
su tadinda zehir damlalari,
Kalbime akip yerlesiyorlar sessizce.
Yavas yavas,
Adim adim,
Yaraliyorlar benligimi biriktikce...


Zaman yaralari sarar dedikce,
Bir yorgunluk,
Bir umutsuzluk,
Cokuyor.
Yayiliyor git gide...
Yuregim delik desik,
O akamayan yaslarin actigi
derin delikler,
Zamana yenilip, baska yaralar gibi
kapanmiyorlar bir turlu nedense...
Dokunma,
Dokunsan aglayacak gibiyim dedigimde
Dokunmak lazim belki de...

Ama birak,
Ugrastigina degmeyebilir...
Ondan dokunma sen bence,

Kendi keyfine bak sadece.

Bosluk

Gozu gormeyene uzuluyoruz,
Gunes batiminda renklerin dansini seyredemiyor diye,
Kulagi duymayana uzuluyoruz
Hayat muziksiz eksik kalir diye,
Yuruyemeyen cocuga uzuluyoruz
Kosup oynamadan cocukluk mu olur diye...
Butun bu insanlara aciyoruz rastladikca
Hayatlarini bir turlu eksik yasiyorlar diye de;
Bu saydiklarimizin hepsini yapabilirken,
Kalbi buz kesmis, sevgisiz yasamaya mahkumlara
Donup de bakmiyoruz bir saniye bile...
Sanki sevgisizlik hepsinden fena eksik yasamak degilmis gibi,
Birakiyoruz onlari kendi hallerine,
Hic yasamadan olmeyi beklesinler
Sevgisiz geldikleri gibi sevgisiz gitsinler diye...

Ozlem

Herseyin ilaciymis zaman,
Gectikce alisirmisim ozlemine...
Papagan gibi tekrarlanan
cumlelerle avutuluyorum,
cocuk gibi, gun gectikce.
Kimse karsima cikip adam gibi,
Konusmuyor tum ciplakligiyla gercekleri...
Hep ozleyeceksin, hep aciyacak icin,
Bedenler topraga karistiginda bile gecmeyecek,
Sevindiginde de uzuldugunde de,
Elin telefona gidecek hep, hatirlayana dek.
Sonra yalniz ve korunmasiz hissedeceksin kendini,
Eskisinden de cok...
Terk edilmis...
Bilsen de isteyerek gitmedigini kizacaksin bazi gunler,
Haksizlik bu diye haykirmak isteyeceksin belki de,
Herkes susacak tas kesilip,
korkup halinden...
Iste boyle bir sey bu ozlem.

Hatalar Denizi

Hatalar denizi
Hoyrat,
Calkantili...
Dalgalari Islatiyor bir bir yaralarimi,
Derin derin kanatiyor unutulmayanlar.
Kactikca gecmisten akintiya karsi direnip,
Yuzdukce yoruluyor,
Suda batiyor hantal bedenim.
Hatalar denizinde,
Karanlik hatiralarimla basbasa,
sessizce boguluyorum...
Deniz merhametsiz.
Yaralarsa merhemsiz....
Zayif ve yorgunum artik,
Hayata karsi hep yenik...
Gecmek bilmiyor gunlerim,
ben eski ben degilim...
kalmamis artik hic,
O eski savasci ruhumdan bugune iz.

Israf

Mantigima inat sevebildigim gunleri
bir gun arayacagimi bilseydim,
hoyratca harcadigim gozyaslarimi
bugune saklardim...